Ik had geen tijd om posts voor te bereiden gedurende mijn afwezigheid (startende bloggger hè?) en hoewel internet op de camping tot de mogelijkheden behoorde maar ik geen zin had (!) hierbij een korte post over de afgelopen 2 weken…
Heenreis
Ging snel. Het autorijden, heb wel de meeste autokilometers gereden, viel mee, ik heb natuurlijk wel dagelijks een (hele) dikke enkel gehad. Dit kan wel een paar jaar voortduren, maar ik heb er verder geen last van (‘s nachts dus omhoog liggen).
Verblijf
Camping La Baume-La Palmeraie voor het eerst geboekt. Prima camping, wel groot, maar dus ook van alle gemakken voorzien en altijd veel te doen (internationaal publiek, we hebben gezien: B, D, DK, F, GB, NL, PL). M.b.t. het weer hebben we voor het eerst een vakantie gehad met bijna alleen maar zonneschijn. Dagelijks 14 uur zon en 30º Celcius, slechts 2 dagen was het half bewolkt en hebben we slechts 1x 5 minuten regen gehad….
Activiteiten
Overdag is het afwisselend het zwembad, het strand, plaatsen bekijken (van Grasse tot en met Monaco) en ‘boodschappen’ doen. Dit laatste moet je ruim zien; om de een of andere reden is het altijd uitverkoop als wij er zijn, hetgeen tot gevolg heeft dat we een tas extra aan kleding en schoeisel mee terugnemen. Uiteraard nemen we alleen echte koopjes mee, of spullen die echt niet in Nederland zijn te verkrijgen. Dit keer hebben we zowel overdag als ‘s avonds getennist. Vanzelfsprekend heb ik alleen vanaf de zijlijn de vooruitgang (en die was er!) van mijn gezin mogen bewonderen.
Vóór ons vertrek hebben we ‘traditiegetrouw’ een bezoek gebracht aan Haasbeek, onze boekhandel. De kids hebben met het (rapport)geld van ons en opa en oma boeken (tijdschriften en woordpuzzels) gekocht. In de winkel viel mijn oog op het boek Bonus Time van Gregor Vincent (Witteveen, Bruna, 550 pp.). Op de voorzijde een quote van Jeroen Smit, schrijver van De Prooi (Prometheus, 450 pp.). Omdat ik nu meer tijd (en puf) zal hebben om te lezen, besloot ik beide boeken mee te nemen. Een verbazingwekkend, ongelofelijk en triest verhaal dat van (de) ABN (en de) AMRO. Ik geef het een 8,5. Bonus Time is een vergezocht verhaal, maar goed geschreven. Ik geef het een 7,5. Beide boeken lazen zo snel weg, dat ik na 1 week zonder boek zat.
Na in de Carrefour (?!) langs vele Franse (ik durfde het toch niet aan) en een enkel Engels boek te zijn gelopen, stuitte ik op het boek ‘Stanley – The Impossible Life of Africa’s Greatest Explorer’ van Tim Jeal. Op de voorzijde staat een grimmige man, Sir Henry Morton Stanley, de beroemde ontdekkingsreiziger en de vermelding dat dit de Sunday Times Biography of the Year 2007 is. We schrijven 1840 – 1904 en wanneer je je de tijd inbeeldt en beseft dat er toen geen telefoon, geen vliegtuigen, geen tv, e.d. waren, maar wel een onontgonnen (centraal) Afrika, slavernij, telegrammen, ivoorhandel, stammenstrijd en kanibalisme en post er maanden over deed om vanuit ‘the black continent’ ergens anders aan te komen, is het een heel mooi geschreven biografie waarin ook nog eens wordt aangetoond dat niet Stanley maar andere Afrikaanse ontdekkingsreizigers barbaarse methoden er op na hielden. De blogfoto illustreert de beroemde ontmoeting (a.g.v. een zoektocht van de eerste naar de tweede) tussen Stanley en Dr. Livinstone: “Dr. Livingstone, I presume?”. Jeal geeft in het boek aan dat deze tekst waarschijnlijk helemaal niet origineel is, maar dat Stanley -begenadigd schrijver- op zoek was naar een onsterfelijke tekst (zoals is gebleken)…
Terugreis
Verliep wat minder. Een accident op de A8 met 12km stilstaande file richting Marseilles verhinderde een snel afscheid van de Côte d’Azur. Daarna kregen we moeite op de Lyon’s Phériphérique. Zoals in de eerste file was de lengte niet maatgevend maar de snelheid waarmee je in deze file voortuitging en waarmee de file zich oploste. Bij de tweede file hadden we, Jacqueline reed, teveel vertrouwd op het navigatiesysteem dat ons door het centrum van Lyon lootste. We hadden, evenals vorig jaar zónder navigatiesysteem maar mét een ingeving van Jacqueline, de A42/A43 en A39 moeten nemen om Lyon heen naar Dijon. Enige troost was dat de files naar het zuiden bijna onmetelijk lang waren… Eenmaal de Belgische grens over Nederland in werden we zondagochtend begroet met…. jawel, regen!
Weer thuis
Geen puf om wat te doen. Zondag 6AM zijn we allemaal het bed in gedoken. Ik ben er tot 1PM in blijven liggen (de anderen waren om 9AM al gaan spelen of de was gaan doen). De komende maanden worden, zoals gewoonlijk na de vakantie, weer heftig druk (gave projecten!). En we besluiten met het goede nieuws dat het ook in Nederland een stuk warmer gaat worden later deze week …
MM
Martin Misseyer (1964) is als CIO werkzaam bij Ordina. Zie de pagina 'Over Martin ...' Alle onderwerpen en commentaren van zijn hand zijn op persoonlijke titel gemaakt.